"Oké, jij doet dus iets met Reiki. Maar wat is Reiki nou precies? Is dat niet heel zweverig?"
Tja, het is niet te zien en dus niet makkelijk uit te leggen. En voor de meeste mensen daardoor iets heel ongrijpbaars. Dat snap ik.
Misschien moet je het ook wel eerst ervaren om het te kunnen begrijpen. Twijfel je, voelt het nog niet als iets dat bij je past, is de drempel nog te hoog? Hopelijk kan ik de twijfels en 'tegens' wegnemen door je mee te nemen naar mijn Reiki-ervaringen.
Naar de ervaringen van de mensen die ik behandeld heb.
R vroeg zich af, "wat doe je nou precies?" Ze zei, "mijn moeder heeft ooit Reiki gedaan en iets in mij vindt het maar doodeng". Bovendien had het bij haar moeder helemaal niets geholpen. Omdat haar moeder ook negatief was geweest over andere behandelswijzen waar zij zelf wél positieve ervaringen mee had, wilde ze toch wel iets meer weten.
Ik weet inmiddels dat mensen zonder ervaring of affiniteit met spiritualiteit soms ongemakkelijk worden van alles wat daaraan raakt.
Ik legde uit dat aan Reiki weinig zweverigs is; iedereen heeft levensenergie in zich. Dit is in onze stressvolle tijd niet altijd voelbaar, maar het ís er wel.
Het is echt heel fijn als het weer allemaal ontspannen mag stromen.
"Oké, maar hoe gaat dat laten stromen dan?"
Nou, je ligt dan, volledig gekleed, op je rug op een (massage)behandeltafel en ik leg dan mijn handen op je. Ik stem eerst af op jouw energie met mijn handen op je schouders en vervolgens leg ik ze op je hoofd, schouders, buik, heupen, benen en voeten.
Vind je lichamelijk contact onaangenaam, dan kan ik mijn handen ook vlak boven je huid houden zonder je aan te raken.
Ik beweeg heel langzaam, er speelt een ontspannen muziekje op de achtergrond. Je komt dan in een hele diepe ontspanning.
"Oh wauw, dat klinkt wel fijn eigenlijk." Ze kwam het een kans geven.
Een beetje ongemakkelijk kwam ze binnen. "Nou, ehhh, hier liggen dan maar?"
De eerste tien minuten moest ze telkens giebelen. Liggen op een zachte tafel, lavendelgeurtjes uit een diffuser, luisterend naar vogeltjes en andere natuurgeluiden, en dan handen op je lichaam die niet van jezelf of van je partner zijn.
Het was een grote ver-van-mijn-bed-show.
Maar. Mijn rust werd haar rust en de Reiki ging waar het mocht gaan. Ze werd stil en zakte steeds verder in de behandeltafel.
Een beetje meer aandacht voor het hoofd, haar ademhaling werd rustig en diep.
In de buurt van het hart zette ik de Sei He Ki. Dit mooie krachtige teken helpt bij healing van trauma’s, het werkt op het onderbewuste en op het emotionele lichaam. Als pijn ten gevolge van emotionele trauma’s niet geuit wordt, komen deze eruit als een lichamelijke ziekte. Wanneer de emotie is losgelaten, verdwijnt de fysieke ziekte mogelijk ook. Het teken helpt ook bij zuivering van negatieve energie en zorgt voor kracht bij verdriet en spanning. Mijn handen werden warmer en warmer.
Haar buik voelde gespannen. Ik bleef er langer dan anders, deed een paar extra handposities, voelde vanalles trekken en tintelen. Hier leek nog het een en ander te moeten helen. Cho Ku Rei leek hier passend.
Aan het einde van de behandeling kreeg ze maar met moeite haar ogen open. Pas na een aantal diepe zuchten kwam ze omhoog.
"Wat bijzonder, dit. Ik voelde helemaal een warme gloed uit je handen, het verplaatste zich ook helemaal."
Ze vroeg of ik iets bijzonders had gevoeld bij haar buik. Ze had zelf haar littekens van eerdere operaties voelen trekken. Het was een gek gevoel. Net op het moment dat het echt onprettig begon te voelen, verplaatste de energie zich.
Ze zat te trillen als een riet. Dit gebeurde haar anders nooit! Het water in het glas in haar hand klotste heen en weer.
Ze vertelde over herinneringen die ze had, traumatische ervaringen die ze had opgedaan in periodes van ernstig ziek zijn van haar kind. Het zat diep en de verhalen zaten hoog. Ze praatte en praatte. Heftig hoe dit ineens allemaal aan de oppervlakte kwam. Het was een mooi, respectvol gesprek.
Na een tijdje werd ze stil. En moe. "Slapen zal wel lukken zo!"
Na de behandeling hadden we contact. "Ik voelde me heel veilig bij je en dat is een compliment, want dat heb ik niet bij iedereen. Ik ben nog steeds wat verbaasd over mijn spraakwaterval nadien. Ik vond het heel fijn, warm en ontspannend. Sinds de behandeling komt er heel wat oud zeer boven. Veel beelden en gevoelens die ik daarbij had. Maar nu voel ik me sterk, uitgerust en beter. Ik maak graag nog een afspraak, op een dag dat de kinderen er niet zijn, zodat alle gevoelens er mogen zijn."
Wat een ervaringen. Hoe mooi dat er beweging komt in het verwerken van oud zeer.
Trauma zit altijd in meerdere laagjes van je geest en lichaam verstopt.
Ik voel me vereerd dat ik een beetje mag helpen bij het verwerken ervan.
<3
Reactie plaatsen
Reacties